Yazdıklarının vatana millete marjinal katkısı yaptığın akademik çalışmalardan daha mı büyük? Özellikle ikinci ses basbaya suçlama sesiymiş şimdi şimdi farkediyorum. Peki kendimle bu kadar barışmak yıllarımı almışken bu kadar ikilemli duygularımı ortadan kaldırmış ve huzura etmişken nerden çıktı bu parazitleyici kendini suçlayıcı ses? Düşünüyorum ve buluyorum. Bir kaç ay önce yaşadığım bir olay bilinçaltıma kondurmuş bu suçlama kodumu. Hatta huzurum azalmış, belki biraz mesafe koymuşum Dünya ile arama. Sonra bir dostum uyardı yaşadığın sıkıntıdan yanlış ders çıkarmış olabilir misin? Evet yanlış ders yanlış alarm! Bir ders insanın cıvıltılarını kesiyorsa yanlıştır. O yüzden tıpkı yıllar önce yapıp mükemmel sonuçlar aldığım gibi kafamda kendimi suçladığım yahut ilk seçenekte olduğu gibi ikilemde kaldığım yerleri buldum ve parazitleri temizledim. Sonuç yine pırıl pırıl. Ve bir kez daha idrak ettim ki bir insanın kendiyle kavgalı olması, düşüncelerine kalıp koyması, duygularını görmezden gelip bastırması ya da onlara saygı duymaması kadar insanı darlayıp çürüten bir şey daha olamaz. Ruhun en büyük gıdası kendisiyle barışmak ve bağımsız olmak. Mevlana’nın dediği gibi “Önce düşünmeyi öğrendim, sonra kalıplarla düşünmeyi öğrendim ama en sağlıklı düşüncenin kalıpları kırarak olduğunu öğrendim.” Ne kadar kalıpları kırarak düşünsem ve kendime ne kadar saygım olursa o kadar iç genişliği yaşıyormuşum meğer. Sonra da dedim ki “Birinci vazifem Türk istikbalini Türkiye Cumhuriyeti’ni ilelebet muhafaza ve müdafaa etmekse önce kendi huzurumu koruyayım ki başkalarına faydam olsun. Huzur bütün gökyüzünü birleştirir, beni biz yapar, acıyı tatlıya bağlar, dünyada hiçbir şeyin bitmediğini, sonlanmadığını ve herşeyin bir bütün olduğunu anlatır, düşman, hastalık, kötülük hepsi uzun zamanda alışageldiğimiz düşük enerji seviyelerinin tezahürüdür. O yüzden sakinlikte fayda var, bedeni, ruhu ara ara bakıma alıp “ya acaba benim dünyaya bakış açım ne kadar sağlıklı demekte çok fayda var. Arabaya on bin insanlara 365 gün bakımı şart. Çünkü kontrol etmeyince elden gidiveriyor. Şöyle örnek vereyim hani dinsel bütün ibadetleri yerine getirince bazı insanlarda bilinçaltısal olarak “nasıl olsa bol sevap işledim kendi duygu ve düşüncelerimi kontrol etmeme gerek yok” kodunun oluşması gibi. İsterseniz Dünya’nın en iyi psikoloğu olun, en ibadet edeni, en iyisi ara ara herkesin parazit bakımı yapması şart hele hele huzur azıcık kaçtıysa durum ciddidir uyarmadı demeyin. Allah’tan hepimizde tıpkı organlarımızı ve hastalıklarımızı iyileştirme yeteneğimiz gibi ruhumuzu da iyileştirme yeteneğimiz var. İnsana verilmiş en güzel ödül. Ve defalarca deneyimlemiş biri olarak söylüyorum bilinçaltı ya da bilinçli duygu ve düşünceleriniz belli bir frekans yayıyor ve ne yayıyorsa karşınıza aynen onu çıkarıyor. Deneyimlenmek bedava! Bir kaç gün kendi beden enerjinize ve ruh halinize dikkat edin hangi duygu ve düşüncedeyken nasıl olaylar geliyor bir bakın. Ve bunu yaşam biçimi yapın çünkü kötü olaylar bir günde gelmiyor. Tüm bu birikmiş negatif enerjilerin sonucunda ortaya çıkıyor. Söylemesi benden denemesi sizden. Bu arada önemli bir parantez artık eskisi kadar kimselere kendini sev diyemiyorum çünkü kendi farkındalığı düşük olan ve bilinçaltı süreçleriyle bağlantılı kuramayan yüzeysel kişilerde “kendini sev” cümlesi narsistik duygulara meşruiyet yaratabiliyor. Dünya yeterince narsist ve hedonistik dürtülerle yaşayanların cehennemi olduğu için daha dikkatle bu cümleyi kullanmaya karar verdim. Çünkü kendini sevme ile kendini önemsememe arasındaki o muazzam bağı anlayamaz kendi ile bağı olmayanlar o yüzden kendini sev kendinle barış eğer kendini derinden tanıyorsan, kendini çok da sevmene gerek yok yeterince kendinden başkasına katkı sunmuyorsan. Güzel bir İzmir akşamından sevgiler.
YORUMLAR