Türk kültüründe ölüm ile defin arasında 40 gün boyunca cenaze akrabalar arasında dolaştırılırmış. Özellikle İskitler’de bu kültür yaygındı ve 40 gün boyunca kokmaması için ölü mumyalanırdı. Bugün ölülerin arkasından 40’ıncı gün mevlit okutulma adetinin de oradan geldiği belirtiliyor.
Türklerin İslamiyet’e geçişinden sonrada mumyalama adetinden vazgeçilmedi. Selçuklular ve Beylikler döneminde de mumyalama devam etti. Osmanlılar döneminde ise savaşta ölen padişahların payitahta getirilme süreci için mumyalama yapıldığı düşünülüyor. Bazı araştırmacılar bunun mumyalama değil cesedin gömü işlemine kadar kokmaması için ‘‘tahnit’’ edildiğini belirtiyor. Tahnitin ise bir mumyalama olmadığı, cesedin belli bir süre bozulmaması için iç organlarının çıkarılarak, çeşitli baharatlar ve kokularla bozulmayacak hale getirilmesi olarak nitelendiriliyor.
YORUMLAR